In 'Door de ogen van...' laten we collega's aan het woord over een inclusie-topic dat onlangs in de actualiteit kwam. Deze maand geeft kersvers collega Rafke haar blik op de toenemende druk op verworven rechten en het constant onder vuur liggen van de strijd om gelijkwaardigheid en inclusie.
De laatste jaren verschijnen er steeds nieuwe personen met radicalere ideeën op het politieke toneel. De eerste reactie lijkt het weglachen en het niet ernstig nemen, al sluimert er ergens ook wat angst. Er is immers sprake van een democratie, en de meerderheid van de mensen zal toch niet stemmen op zo iemand? Ze worden gezien als “wappies” à la QAnon-aanhangers, personen met een grote stem en met té gekke ideeën. En toch vergaren ze macht en worden ze verkozen, met grote gevaren voor onder andere LGBTQIA+-personen, vrouwen en in het algemeen iedereen die zich niet conformeert aan de heteronormatieve norm. Het gevolg is dat de kloof in de samenleving steeds groter wordt.
"Dit discours werkt als een soort sluipend gif, het besmet langzaamaan de denkbeelden en baant de weg voor meer geweld en voor minder tolerantie."
De afgelopen dagen verscheen het nieuws dat de Italiaanse regering onder leiding van Georgia Meloni het moeilijker maakt voor LGBTQIA+-koppels om het hoederecht over hun kinderen te behouden. Het is sinds kort verboden om beide ouders te registreren op de geboorteakte, met de vrijgeleide voor rechtbanken en gemeentes om oudere geboorteaktes op deze manier te betwisten. De niet-biologische ouder verliest hun rechten, wat zoveel betekent als hun kind niet mogen ophalen aan de schoolpoort, geen medische beslissingen mogen nemen zonder inspraak van de biologische ouder en bij het overlijden van de biologische ouder wordt hun kind officieel een wees. Dit is een regelrechte aanval op de LGBTQIA+-community. Naast het ontnemen van rechten werkt dit discours als een soort sluipend gif, het besmet langzaamaan de denkbeelden en baant de weg voor meer geweld en voor minder tolerantie. Ook in een land zoals België, dat nochtans hoog scoort op de Rainbow Map, heerst er zulk gevaar.
De anti-genderideologie en antimigratie-retoriek worden dagelijkse koek in de wereld van vandaag. Soortgelijke tendensen zijn zichtbaar in andere landen, binnen en buiten Europa. Extreemrechts rukt op en daarmee komen veel van onze verworven rechten in gevaar. Terwijl velen het erover eens zijn dat de lange strijd voor basisrechten mooie resultaten heeft behaald, moeten we beseffen dat eens verworven niet betekent dat we mogen rusten. De anti-genderideologie is een voorbeeld, maar denk bijvoorbeeld ook aan het recht op abortus en hoe dit onder druk staat in onder andere de Verenigde Staten, of aan de nonchalance die er heerst over migranten die sterven. Mensen van kleur worden bovendien extra blootgesteld aan deze retoriek en vaker tot onderwerp ervan gemaakt. Er klinken bezorgde stemmen en er heerst, alleszins bij mij, een gevoel van onmacht. Maar gelukkig ook een wil om te blijven terugvechten.
"We moeten onze stem gebruiken voor iedereen, maar vooral voor de meest kwetsbare groepen."
Het is duidelijk dat de strijd om gelijkwaardigheid en inclusie constant onder vuur ligt. We moeten vandaag eens zo hard vechten voor onze rechten en voor een gelijkwaardige behandeling voor iedereen. We moeten onze stem gebruiken voor iedereen, maar vooral voor de meest kwetsbare groepen. Dit gebeurt in de stembus, op straat, thuis en op de werkvloer. Dit zijn kleine en grote inspanningen waardoor iemand het gevoel krijgt erbij te horen, geaccepteerd te worden net zoals hij/zij/die is en dezelfde kansen te krijgen. Denk bijvoorbeeld aan een gesprek aangaan, reageren ook wanneer het doelwit er niet bij is, de toegankelijkheid van je organisatie onder de loep nemen en actief op zoek gaan en luisteren naar wat mensen nodig hebben om inclusie te creëren. Het kost tijd en werk, maar de wereld en jijzelf krijgen er veel voor terug.